Sessizlik

Sessizlik huzur verir insana aslında.
Dost olunabilecek bir olgunluğu vardır.
İyi bir arkadaştır, hani yastık gibidir.
Misafirperver filandır ama.
Yavan gider tek başına.
Çay ve sigarayla sürekli desteklenmelidir.

Zencidir sessizlik. Siyahtır, kapkara…
Güldüğü zaman anlaşılır bu.
Bembeyaz dişleri referans olur karanlığına.
Cana yakın filandır ama.
Sessizdir işte…
Bol Ahmet Kaya ile desteklenmelidir.

Sessizlik yakınlarda değildir.
Öyle çok uzakta da değildir.
Bazen bir anda yanına düşülebilir.
Bazen istenilse de yoktur orada.
Ulaşılabildiğinde mutluluk verir.
Muhabbeti güzel filandır ama.
Hemen “Gidiyorum ben.” diye tutturur.
Veryansın sözler ve bol gözyaşı ile desteklenmelidir.

Etiketler: ses,sessizlik,şiir